4 Ekim 2025 Cumartesi

Koyunlar, Boynuzlu Keçiler ve Cesetler

Valentina Papagna'ya Avustralya'nın Sidney kentinde 11 Eylül 2025 tarihinde Tanrımız İsa'dan Mesaj

Bu sabah, dua ederken Melek geldi ve beni Araf'a götürdü. Bu bölüm Araf'ın diğer kısımları kadar karanlık değildi. Orada çok fazla ruhla karşılaştık. Bu ruhlara temizleme yapıyorum, onları yıkayıp günahlarından arındırıyorum, çünkü hala Araf'ta bu günahlardan kurtulamamışlardır.

Sonra Melek dedi: “Beni takip et, Tanrımız İsa'nın senin görmesini istediği bir şeye tanık olmalısın.”

Aniden Araf'ın bu özel bölümünden ayrıldık ve geniş bir alana geldi. Uzakta büyük bir ev duruyordu. Evin içinde, birçok koyun ve keçi gördüm. Keçilerden daha fazla sayıda keçi vardı ve onlar koyunları itmeye çalışıyorlardı. Keçiler siyah-beyaz renkliydi ve büyük boynuzlara sahipti, yine de tüm koyunlar beyazdı.

Melekle birlikte durup izledim. “Bu neyi temsil ediyor?” diye sordum.

Melek dedi: “Kuzular insanları temsil eder — onlar sakindir, ama şu anda keçiler zorla ilerliyor.”

Melekle birlikte daha yakınlaştıkça, küçük bir masayı ve yanında duran güçlü yapılı bir kadını fark ettim. Elinde büyük bir et parçası tutuyordu, domuz bacakına benzerdi, onu masa üzerine koydu ve keçilere yemek olarak vermek için büyük parçalar ayırdı. Keçilerin son parçasının da etini tükettiğini şaşkınlıkla izledim.

Bu dev kadına yaklaşarak dedim: “Onlara et vermen lazim değil. Neden onlara et veriyorsun? Onlar ot yemelidir.”

Kaba bir şekilde cevap verdi: “İstediğimi yapabilirim! Onları neden besliyorum bilirim — yakında savaşmak üzereyler.” Bu kadın oldukça kısır ve kötüydü.

Melek bana dedi: “Içeri gel.”

Büyük eve girdik. Orada genç ve güzel görünen Tanrımız İsa duruyordu, genellikle onu omuzlarına kadar uzun saçlı gördüğüm gibi bu sefer daha kısa bir şekildeydi. Bazı kişilere konuşuyor, ama evin içine girerken bana gülümsedi.

Aniden Tanrımız'ın varlığına fark ederek diz çöktüm ve kendimi kutsadım: “O Güzellik Seninle olsun, efendim İsa Mesih.” Tanrımız gülümsedi.

Tanrımız önünde bir kağıt parçası gibi görünen şey vardı ve üzerinde çizgiler varmış. Elinde altın kalem tutuyordu ve bu parça üzerine güzel bir desen çizmeye başladı, onu altına doldurdu.

Çizerken insanlar ona sorular sordu. Onlara bakıp devam etti ama tasarımını tamamlamaya devam etti.

Tanrımız İsa'nın yanında duvara yakın bir raf vardı ve orada yaklaşık on iki ceset duruyordu, hepsi sırayla dizilmişti. Her ceset parlak mavi malzemeyle sarılıydı.

“Neden buraya getirilmiş olabilirler?” diye düşündüm.

Rabbin Melekleri çağırdı ve "Bir birlerini kaldırın, onları alıp götürün." dedi. Rabbinin isteği üzerine yavaşça cesetleri birer birer kaldırıp kapıdan çıkardılar.

Etrafımda olan her şeyi izlerken, aynı zamanda Rabbin kağıdın üzerinde yaptığı güzel tasarıyı inceledim ve ne anlamına geldiğini merak ediyordum.

İnsanlar Ona "Ama Tanrı İsa, ne zaman bir şey yapacaksınız? Dünya'daki insanları için yalvarırız. Ne zaman değişecekler?" diye sordu.

"Bildiğim bilinir," İsa cevap verdi. "Sabırlı olun, işte çalışıyorum. Dünya'da çok inatçıdırlar. Kalpleri de inatçıl — değişmek istemiyor."

Aniden odama döndüm. Gördüğümü sorguluyordum. Boynuzlu keçiler kötülüğü temsil ettiğini biliyorum, ama cesetlerin anlamını bilmiyorum.

Sonra 13 Eylül 2025 akşamı, yatağımda Tanrı'nın Acısı'nı ve akşam dualarımı okumadan önce "Tanrı İsa, bana verdiğin bu vizyonu hala açıkça anlamadım." dedim.

"Vahiy Kitabına bak — o sana söyleyecek," cevap verdi.

"Çok şey oluyor. Savaşa çok yakınlar. Savaşı istiyor ve olacak. Çok fazla dualarınız."

Kaynak: ➥ valentina-sydneyseer.com.au